مقایسه عملکرد سیستم‌های مختلف جداساز لرزه‌ای در پل‌های بزرگراهی شهری تحت زلزله‌های حوزه نزدیک گسل با در نظر گرفتن مشخصه‌های اصلی رفتاری جداسازها

پل‌ها جزء شریان‌های حیاتی شبکه حمل‌ونقل هر کشور محسوب می‌شوند که تخریب یا آسیب آن‌ها در اثر زمین‌لرزه سبب توقف عملکرد و به دلیل اختلال در خدمت‌رسانی موجب افزایش تلفات انسانی و اقتصادی می‌شود. استفاده از نشیمن های جداساز لرزه‌ای یکی از روش‌های‌ مؤثر جهت بهسازی و بهبود عملکرد لرزه‌ای پل‌ها است. در این مقاله عملکرد لرزه‌ای پلی با استفاده از سیستم‌های مختلف جداساز بدون ساده‌سازی در مدل‌های رفتاری جداسازها مطالعه شده است. به این منظور عملکرد یک نمونه پل بزرگراهی به‌صورت مدل پل جداشده لرزه‌ای با 4 نوع سیستم نشمین جداساز لرزه ای: تک پاندول اصطکاکی، سه پاندول اصطکاکی، الاستومری با هسته سربی، الاستومری با میرایی بالا و مدل پل جدا نشده لرزه‌ای مورد مقایسه و ارزیابی قرار می‌گیرد. در این مقایسه تأکید بر در نظر گرفتن جنبه‌های اصلی مدل‌سازی و پیچیدگی‌های رفتار غیرخطی جداسازی لرزه‌ای است. مدل‌سازی و تحلیل دینامیکی غیرخطی با داده‌های شتاب‌نگاری 6 زمین‌لرزه حوزه نزدیک توسط نرم‌افزار OpenSees انجام و ضمن بررسی رفتار جداسازها با ساده‌سازی در مدل‌های رفتاری و بدون آن عملکرد پایه‌ها به‌عنوان معیار مطالعه شده است. نتایج نشان می‌دهد نشیمن های جداساز لرزه‌ای اصطکاکی در مقایسه با نشیمن های الاستومری عملکردی بسیار بهتری در کاهش تنش‌های اعمال‌شده به پایه پل دارد و عملکرد لرزه‌ای پل را به‌طور عمده‌ای ارتقاء می‌دهند. این درصد کاهش برای جداساز لرزه ای‌ سه پاندول اصطکاکی تا 89% می‌رسد.